Myślibórz 2018 - RELACJA - GALERIA

08.08.2018                                                                                                                                                                                    No i zaczęło się, jesteśmy znowu w Myśliborzu tak jakbyśmy nigdy z niego nie wyjeżdżali. Zdążyliśmy na obiad pomimo ponad godzinnej przerwy w podróży w miejscowości Iłowa. Nasz sympatyczny kierownik autobusu Pan Marcin spotkał trochę mniej sympatycznego kierowcę z Ukrainy - „schludnie” ubranego w dres w pasy marki adidas, rocznik dresu nieznany. Panowie w ramach zacieśniania międzynarodowej współpracy wymienili się lusterkami. Niestety lusterku kierowcy Ukrainy tej wymiany nie wytrzymało co doprowadziło do rozmów obu kierowców na temat które lusterko miało pierwszeństwo na zakręcie w /w miejscowości. Ponieważ sympatyczny kierowca z Ukrainy w dresie nie chciał podpisać listu o wzajemnej współpracy z którego wynikało, iż to strona Ukraińska była inicjatorem tego spotkania wezwano policję, która jednogłośnie oznajmiła iż podziękowania za to spotkanie należy się stronie ukraińskiej. Nagrodzono więc kierowcę z Ukrainy kwotą 1000,00 zł, jednocześnie oferując skorzystanie z lawety za około 5000,00 zł. Taki obrót sprawy zniweczył długo prowadzone polsko-ukraińskie rozmowy i dres marki Adidas szybko oddalił się w nieznanym kierunku. Obóz sportowy na Ukrainie wydaje się być więc nierealny.                                                                                                                                                   Po obiedzie chwila relaksu na rowerach wodnych i kąpiel w jeziorze. Było miło i przyjemnie, trenerzy starają się na początku robić dobrą atmosferę ponieważ Peszko niestety nie dojechał. Mało wiarygodny facet. Trenerzy robią to jednak bardzo cwanie, jutro już nie będzie tak miło.                                                                                              09.08                                                                                                                                                                                  Pierwszy rozruch i pierwsze treningi.Sytuacja wygląda nie najgorzej. Co prawda upał taki, że nawet komary nie latają ale za to Pani w biedronce się cieszy bo terroryści jej dzisiaj nie odwiedzą. Starsze pokolenie skitrało kilka komórek, nie oddali na czas i finał jest taki, że cała ekipa żelki i chipsy może sobie co najwyżej wyśnić w nocy. Podobno to się nazywa odpowiedzialność zbiorowa – taki twierdzi trener ale skubany wafelki w czekoladzie i orzeszki to gdzieś sobie załatwił, nawet bezczelnie mnie poczęstował. Zjadłem bo lubię.                                      Przed kolacją kąpiel w jeziorze. Starsi dostali pozwolenie od ratownika na skoki z pomostu. Kuba był taki szczęśliwy, że zapomniał, że nie umie pływać. Dobrze że miał mocne gacie to ratownik miał za co złapać.           Nie było chętnych do oglądania meczy naszych eksportowych drużyn ekstraklasy w pucharach. Mamy mądre dzieciaki.                                                                                                                                                                                  Jutrzejszy rozkład dnia podobny - rozruch, dwa treningi. Mówią na wiosce, że ma być chłodniej. Oby tylko komary się o tym nie dowiedziały. Peszko nie dzwonił, chyba się obraził.                                                                                         10.09                                                                                                                                                                                        Nuda. Dzień podobny do poprzedniego. Dzisiaj chłodno. Dwa treningi z tym, że po południu sparing pomiędzy starymi i młodymi. Młodzi się nie dają pomimo minimalnej porażce.                                                                                 Po południu biedronka, przynajmniej tyle dobrego. Nie byłem, nie widziałem ale podobno zapas słodyczy jest odpowiedni, do rana może wystarczy.                                                                                                                                Trener Kacper kupił wędkę bo widział jak okonie rzucają się nawet na goły haczyk. Sprzęcicho za całą stówę poskładał szybko bo chłop zna się na rzeczy. Zamiast się wyspać polazł nad jezioro bo jak mówi po 22.00 najlepiej biorą. Oczywiście nic nie przyniósł, albo zjadł po drodze albo tubylcom opylił w każdym razie trzeba mieć go na oku. Jest chyba bardziej cwany niż nasi terroryści, tym bardziej, że w przeciwieństwie do trenera Marcina czekoladą nas jeszcze nie poczęstował. Będę miał go na oku, młody trener ale przebiegły.                          Co do Peszki, to podobno PZPN wysłał go w kosmos aby tam robił atmosferę. Mógł chociaż wysłać sms-a, że się spóźni. Gościu ma u nas krechę.                                                                                                                                                 Jutro zdobywamy Szczecin.                                                                                                                                                     11.09                                                                                                                                                                                Jadziem do Szczecina. W programie zwiedzanie miasta i mecz Pogoń Szczecin – Cracovia. Do Szczecina dojeżdżamy około 12.00, mamy przewodnika. Ma na nazwisko Wieczorek, chłopcy się trochę przestraszyli ale na szczęście będzie z nami tylko 4 godziny. Zwiedzamy miasto i tak w kolejności:                                                              - Centrum Dialogu Przełomy – terroryści łażą po dachu muzeum, budynku, który w 2016 r zdobył główną nagrodę „budynku 2016 w kategorii kultura” na Światowym Festiwali Architektury w Berlinie. Robi wrażenie, szczególnie, że po budynku można zjeżdżać na deskorolkach. rowerach, hulajnogach czy w zimie na sankach,                             - Filharmonia w Szczecinie – tzw. góra lodowa, budynek zdobył w 2015r. prestiżową nagrodę w dziedzinie współczesnej architektury, zaprojektowany przez hiszpańskich projektantów. Powoli słychać stękania. Przewodnik udaje, że nie słyszy                                                                                                                                                  - Wały Chrobrego – fajne miejsce, oprócz architektury tutaj organizowane są duże imprezy miejskie.                     - Katedra w Szczecinie – bardzo ładne wnętrze z historią katedry od Xii wieku. Słuchamy specjalnie dla nas przygotowanego koncertu organowego. Koncert był tak piękny, że połowa piłkarzy zasnęła centralnie naprzeciwko ołtarza. Dobrze, że akurat rozpoczęła się msza święta. Terroryści masowo uciekają z kościoła. Chyba mają coś na sumieniu.                                                                                                                                                   Ciekawostka – kiedy nazywamy budynek katedrą? Ano wtedy gdy jest w nim fotel biskupi. Terroryści już planują jakby zawinąć fotel i przewieść do Piechowic lub Szklarskiej Poręby. Oficjalnie nic o tym nie wiemy.                          - Wieża widokowa przy katedrze – 57 m wysokości, co odważniejsi idą schodami. Ja tam wolę przejechać się windą. Keczap wszedł schodami ale oczywiście zapomniał, że ma lęk wysokości. Leży na podłodze i kwiczy. Na razie przewodnik nie zwraca na to uwagi. Przesunęliśmy Keczapa do windy i nacisnęliśmy „O”, ktoś na dole powinien go odebrać. W końcu zapłaciliśmy za bilety. Reszta schodzi, bo winda zablokowana. Na dole robi się kolejka – to wszystko przez Keczapa.                                                                                                                                        Jedziemy do ogrodu różanego gdzie podobno posadzonych jest 90 gatunków róż. Terroryści coraz bardziej domagają się hamburgera. Przewodnik zaczyna im się nie podobać, gada i gada a jeść się chce. Ja tam trzymam stronę terrorystów, też jestem głodny.                                                                                                                                    Róże załatwiamy szybko i lecim do galerii – KFZ, Mc Donalds, Kuchnia Polska, Chińska (niekoniecznie) itp, jest ok.                                                                                                                                                                                                   O 18.00 jesteśmy na stadionie. Mecz pogoń Szczecin- Cracovia Kraków. Taki sobie. Sporo ludzi, poziom nie za bardzo. Wynik 1:1. Wracamy do domu.                                                                                                                                   12.08                                                                                                                                                                                      Dzień roboczy bez specjalnych wydarzeń. Rano, po śniadaniu niecodzienny trening. Współzawodnictwo młodzików i trampkarzy na plaży. Nikt się nie oszczędza i każdy chce wygrać. Szczególnie zacięte spotkanie w piłkę nożną piłką lekarską. Podobno zwyciężyli młodzicy. W nagrodę za zaangażowanie trenerzy obiecali obu zespołom pizzę. Nie podali tylko daty jej dostarczenia. Trzeba piłkarzyków pilnować, może coś spadnie pod stół. Po obiedzie oczywiście trening i jak zwykle kąpiel w jeziorze.                                                                                              13.08                                                                                                                                                                                        Rano mecz pomiędzy młodzikami. Trampkarze mają swój trening. Po obiedzie nie zgadniecie – trening i jezioro. Na plażę podjeżdża podejrzany samochód. Nie do wiary, przyjechały mega duże pizze. Staję pomiędzy trampkarzami, może trenerzy mnie nie zauważą i uda się wyrwać jakiś mały kawałek. Może by się i udało gdyby nie zdradził mnie bebzon, czyli po naszemu brzuszek. Nie bardzo komponował się w otoczeniu chuderlaków. Myślałem, że nie dadzą rady i coś zostanie, ale gdzie tam strawili wszystko. Po pół godzinie, to się w pale nie mieści, widzę ich wszystkich na kolacji – młócą dalej, potem, to już szczyt wszystkiego, poszli obrobić biedronkę. Trenerzy stracili u mnie zaufanie, tyle gadali o diecie, a tu taki przekręt. A bebzon spokojnie przyjąłby dzisiaj konkretny pokarm. Jedyne wyjście aby o tym zapomnieć to iść spać, może przyśni się świeża, pachnąca pizza.    14.08                                                                                                                                                                                      Dzień jak co dzień. rozruch, śniadanie, trening, obiad, ukochana komóreczka, bardzo szybki telefon do rodziców bo trzeba jeszcze zagrać, drugi trening, jezioro, kolacja, wieczorne zabawy na podwórku (dzisiaj dodatkowo film). Załączyliśmy film z I części obozu. Film znajduje się:                                                                                          tutaj                                                                                                                                                                                          15.08                                                                                                                                                                                    Pogoda idealna do trenowania, ani zimno ani gorąco. Rano wszyscy solidnie popracowali na treningu a po południu turbo kozak – czili konkurencje sportowe związane z piłką nożną. Wesoło i śmiesznie. Wieczorem hicior - festiwal piosenki. Obudziły się talenty u terrorystów. Własne kompozycje czasami były niezrozumiałe, ale przecież tylko artysta wie co chciał publiczności przekazać. Ten wyjątkowy występ został nagrany i w krótce ukaże się w drugiej części relacji filmowej z obozu. Zaznaczam, że rozpowszechnianie tego występu bez naszej zgody może skutkować bardzo poważnymi konsekwencjami. Konsekwencje są tak duże, że to się po prostu w pale nie mieści. Jutro wyruszamy do Gorzowa. Pani z tutejszej biedronki ma w Gorzowie rodzinę, podobno służby zostały postawione w stan najwyższej gotowości.                                                                                                       16.08                                                                                                                                                                                    Jesteśmy w Gorzowie.                                                                                                                                                          Pierwszy przystanek to Park Trampolin. Dzieciaki przez godzinę skaczą na trampolinach, do basenu wypełnionego gąbkami, grają w koszykówkę, popisują się saltami, przewrotkami i innymi czasami bardzo dziwnymi akrobacjami. O dziwo i na całe szczęście wszyscy wychodzą z tej zabawy bez uszczerbku na zdrowiu. Część dzieci bawi się w komandosów i karabinami laserowymi. Najwięcej trafień zanotował Marcel, najmniej trafiony był Artur a najbardziej skutecznym strzelcem był Tomek. Zabawa ekstra ale musimy jechać dalej.      Odwiedzamy park wodny Słowianka, dzieciaki zjeżdżają rurami, podtapiają się, co chwile trzeba kogoś reanimować ale to głupiego robota bo zaraz jak gościu oprzytomnieje wskakuje do wody i go nie zatrzymasz. Męczymy się tak przez dwie godziny.                                                                                                                                     Następny przystanek to „Open the door”, największy tego typu obiekt w Polsce. Chłopcy są zamykani w pokoju i muszą rozwiązywać różne zagadki, otwierać kłódki aby wyjść z pokoju. Mają czas godzinę. Jest 6 pokoi o różnym charakterze: Czarna Perła (czyli piraci), Opuszczona piwnica, Tajemnica Egipskich bogów (jedyny pokój gdzie jest ciemno i trzeba posługiwać się świeczkami), Guantanamo (czyli ucieczka z więzienia), Na skraju lasu, Szalony naukowiec. Piłkarzyki podzieleni zostają na grupy po 5 osób i losują pokoje. Takie cwaniaki w biedronce, a żadnej grupie w ciągu godziny nie udaje się wyjść z pokoju. Niektórzy byli bardzo blisko, ale to nie to samo co chowanie w gaciach czipsów i batonów. Oczywiście właścicielka obiektu tak jak Pani w biedronce musiała przeżyć chwile grozy bo jeden, mały, wątły terrorysta chciał wyrwać pewne elementy na stałe przymocowane do planszy. Był pewien, że są one potrzebne do dalszego etapu gry. Na szczęście był obserwowany na monitorze i właścicielka obiektu przerażona wkroczyła do akcji. Żegnając nas na pożegnanie zauważyłem krople potu na jej skroni i głęboki oddech co może świadczyć, ze była w lekkim stresie. Ciekawe czy za rok też będziemy mogli skorzystać z tej atrakcji.                                                                                                                                                             Ostatni etap to Mc Donald – wszyscy wiedzą z czym to się je.                                                                                            O 19.00 jesteśmy z powrotem, a o 20,00 rozstrzygnięcie konkursu piosenki. Wygrał pokój nr 6. W nagrodę chłopcy otrzymali czekoladowy puchar przechodni ale jak znam życie przejdzie on im szybko z ust do ust. Jutro dzień ostatni naszego pobytu. W planie rano sparing, po południu plaża.                                                                       17.08                                                                                                                                                                              Wszystko ostatnie – ostatni trening, ostatni obiad, ostatnia kąpiel w jeziorze, ostatnia kolacja. Jutro wyjeżdżamy o 10.00. Jak zwykle dziękujemy Paniom Wychowawczyniom za opiekę i pomoc (bez nich byśmy zginęli), Paniom kucharkom za smaczne posiłki (szczególnie zupy uwielbiane przez trenerów), Panu konserwatorowi za ciepłą wodę. Paniom sprzątaczkom za ciągłe sprzątanie po terrorystach i na koniec Pani Dyrektor za to, że mimo tego, że wiedziała czym grozi przyjęcie nas na obóz podjęła to wyzwanie. Trenerzy są zadowoleni bo zrealizowali wszystko to co zaplanowali a wydaje nam się także, że dzieciaki miło będą wspominać wspólnie spędzony czas. Najważniejszy, że wszyscy wracamy zdrowi i w całości.                                                                                                Drugą część relacji filmowej przekażemy wkrótce w linku poniżej.                                                                                   Dziękujemy wszystkim za wspólnie spędzony czas i być może do zobaczenia za rok.